Διανύουμε μια περίοδο δύσκολη, ενδιαφέρουσα, αλλά και ελπιδοφόρα για τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων. Αυτή η νέα περίοδος έχει έντονα χρωματιστεί από τη βδομάδα του δημοψηφίσματος και το μεγάλο λαϊκό «ΟΧΙ», το οποίο μάλιστα στη σπουδάζουσα νεολαία ξεπέρασε σε ποσοστό το 80%. Το λαϊκό, ταξικό «όχι», παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, της μιντιακή προπαγάνδα και τα capital controls, ήρθε σε σύγκρουση με τις πολιτικές της λιτότητας. Προφανώς αναγνωρίζουμε ότι δεν ήταν ενιαίο , ενείχε όμως ένα δυναμικό συνολικής ρήξης με τα μνημόνια , την Ε.Ε και το χρέος. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, υπέστη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τη χειρότερη λαθροχειρία, όταν λίγο μετά υπέγραψε το 3ο μνημόνιο. Η αδυναμία πολιτικής έκφρασης του «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ» και η απουσία μιας άλλης αφήγησης, ριζωμένης στο λαϊκό κίνημα, για το πώς μπορούν να πάνε αλλιώς τα πράματα χωρίς χρέος ,εκτός Ε.Ε.- ευρώ, αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την επικράτηση του ΤΙΝΑ, δημιούργησαν έναν αρνητικό συσχετισμό στο εσωτερικό της Βουλής, που αποτυπώθηκε στην κατά 95% σύνθεσή της με μνημονιακά κόμματα. Αυτή η κατάσταση σίγουρα δημιουργεί δυσκολίες στο να εμφανιστεί άμεσα ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο. Αναγνωρίζουμε ωστόσο ότι η ίδια η επικείμενη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου σε όλα τα επίπεδα (φορολογικό, ασφαλιστικό, πλειστηριασμοί κλπ.) ανοίγει νέες δυνατότητες για τη συγκρότηση κινηματικών αντιστάσεων και θέτει νέες ευθύνες για την αριστερά.
Από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είναι και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα. Εκτίμησή μας αποτελεί ότι η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει και για το χώρο των πανεπιστημίων την κήρυξη μιας ακόμα επίθεσης. Το νέο νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί την άνοιξη, κινείται στην προώθηση, με ραγδαίους ρυθμούς, της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, στα πρότυπα του ν. Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, της συνθήκης της Μπολόνια και του ΚΕ.Χ.Α.Ε αλλά και των επιταγών του ΟΟΣΑ. Παράλληλα, εκτιμάμε πως τα Συμβούλια Ιδρύματος, τα οποία είχαν τεθεί υπό αμφισβήτηση υπό το βάρος του φοιτητικού κινήματος το προηγούμενο διάστημα, θα επανέλθουν στην προμετωπίδα της επίθεσης. Ταυτόχρονα, από τη πλευρά μας κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα ανεχτούμε να υπάρξει καμιά σκέψη για επαναφορά του μέτρου των διαγραφών και του ορίου φοίτησης.
Η αναδιαρθρωτική κίνηση το επόμενο χρονικό διάστημα, αναμένεται να προωθηθεί με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετική ένταση, στα εκάστοτε ιδρύματα και σχολές, θέτοντας ως έναν από τους βασικούς στόχους της την ευθυγράμμιση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Αυτό προωθείται σε ένα καθεστώς οριζόντιας υποχρηματοδότησης και αξιολόγησης, το οποίο επιταχύνει την επιβολή της αναδιαρθρωτικής κίνησης ενώ εντείνει και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μέσα στις σχολές.
Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, συνεχίζει και θα συνεχίσει να λιγοστεύει, γεγονός που συνεπάγεται μειωμένες παροχές, υλικοτεχνική ανεπάρκεια, περαιτέρω μείωση του προσωπικού και εν τέλει, με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, άνοιγμα της πόρτας στην ιδιωτική πρωτοβουλία να καταλάβει χώρο εντός των ιδρυμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, σε μια περίοδο κρίσης και μνημονίων, τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται από την διάλυσης της φοιτητικής μέριμνας, ακριβώς λόγω της υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων, έρχονται να αμφισβητήσουν τη δυνατότητα ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας να σπουδάσει.
Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, γίνονται με στρατηγικό στόχο αφενός να εναρμονιστεί ο απόφοιτος με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, ως εντατικοποιημένος, πειθαρχημένος, ημικαταρτισμένος εργαζόμενος, και αφετέρου, την διαμόρφωσή τους με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Αυτή η διαδικασία γίνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε σχολή, είτε με την εισαγωγή κατευθύνσεων, είτε με την αναβάθμιση των προϋποθέσεων παρακολούθησης και εξέτασης επιλεγόμενων μαθημάτων -προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την εφαρμογή κατευθύνσεων-, είτε με την εισαγωγή «αλυσίδων» μαθημάτων, είτε με τη χορήγηση επώνυμων εδρών σε ιδιώτες και την υπενοικίαση εξοπλισμού και εργαστηρίων στους τελευταίους. Σε σχετική συνάφεια με τις παραπάνω αλλαγές και στα πλαίσια της υποχρηματοδότησης που περιγράψαμε παραπάνω, προωθείται η πιο άμεση εμπλοκή του επιχειρηματικού κόσμου, με σκοπό την εκπόνηση καινοτομίας σε τομείς αιχμής, για την κερδοφορία των κομματιών του κεφαλαίου που σχετίζονται με αυτούς.
Στην υλοποίηση των παραπάνω κατευθύνσεων, κομβικό ρόλο θα παίξει η αξιολόγηση των Ιδρυμάτων. Ήδη κινήσεις όπως αυτή της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, που δηλώνει ότι θα προβεί σε αξιολόγηση του ιδρύματος στη βάση των εγχώριων (ν. 4076) και των ευρωπαϊκών (ΟΟΣΑ, ΚΕΧΑΕ, ΣΤΑΝΤΑΡ), δείχνει ότι τα πορίσματά τους, ουσιαστικά αξιολογούν το κατά πόσο ή όχι εφαρμόζεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Οι επιμέρους αναδιαρθρώσεις στα προγράμματα σπουδών, η υποχρηματοδότηση που θα κλειδώνει χέρι – χέρι με την αξιολόγηση, αλλά και η προσπάθεια εμπέδωσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αποτελούν επίδικα του φοιτητικού κινήματος, τα οποία οφείλει να συμπεριλάβει από τώρα στην πάλη του, στον εκάστοτε κοινωνικό χώρο, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη συνολική αντιπαράθεση με το επερχόμενο νομοσχέδιο Φίλη. Δεν θα επιτρέψουμε να αμφισβητηθούν οι δωρεάν σπουδές για όλους και οι αξιοπρεπείς όροι φοίτησης όπως ούτε την κατάργηση τμημάτων και σχολών. Επιπρόσθετα, το φοιτητικό κίνημα θα βρεθεί στο πλευρό του εργατικού κινήματος στις επόμενες γενικές απεργίες που θα καλεστούν, στις κινητοποιήσεις απέναντι στο τρίτο μνημόνιο και στους εφαρμοστικούς νόμους καθώς και στις αντι-ιμπεριαλιστικές, αντι-ΕΕ διαδηλώσεις. Οφείλει αναμφισβήτητα να προτάξει την ταξική του αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Όλα τα παραπάνω, πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικά αιτήματα ρήξης με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και την Ε.Ε, τη διαγραφή του χρέους και την ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης που τα εφαρμόζει. Τέλος, η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα, με τους ανυποχώρητους αγώνες τους θα αμφισβητήσουν στην πράξη τον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν και θα παλέψουν για το μέλλον τους.
Όσον αφορά την Ε.Α.Α.Κ. θα πρέπει το επόμενο διάστημα να προβεί σε ανοιχτό κάλεσμα κοινής αγωνιστικής δράσης στη βάση των παραπάνω κατευθύνσεων σε όλες τις αριστερές, αγωνιστικές δυνάμεις των σχολών. Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. είναι ανοιχτά σε δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον ρεφορμισμό και σε άλλες αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις. Πολλώ δε μάλλον η Ε.Α.Α.Κ- ως σχήματα που κινούνται όλα αυτά τα χρόνια σε αντι-αναδιαρθρωτική κατεύθυνση, κόντρα στην κίνηση του κράτους, κόντρα στα κυβερνητικά επιτελεία, το καθηγητικό κατεστημένο, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων και της Ε.Ε., σε αντισυνδιαχειριστική και ριζοσπαστική κατεύθυνση- είναι εκείνο το κομμάτι που οφείλει να συσπειρώσει και να εγκολπώσει το δυναμικό συντρόφων που ήδη κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, όπως είναι το ΑΡΔΙΝ. Οφείλει επίσης να επιχειρήσει να συντονιστεί, να διεμβολίσει και να μετατοπίσει τα κομμάτια της αριστεράς που αποσχίζονται από την αφήγηση του ευρωμονόδρομου (βλ. ΑΡΕΝ) και άλλες πολιτικές δυνάμεις που ενστερνίζονται τις παραπάνω κατευθύνσεις και αμφισβητούν το δόγμα του ΤΙΝΑ. Σκοπός λοιπόν είναι η Ε.Α.Α.Κ. να λειτουργήσει ως πόλος έλξης για κάθε αριστερόστροφη αναζήτηση στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων, υλοποιώντας συγκεκριμένη μεθοδολογία όπως είναι πρωτοβουλίες γύρω απο ζητήματα και επίδικα των σχολών καθώς και βάθεμα της συζήτησης για την ευρύτερη πολιτική συγκυρία και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με σκοπό μια περαιτέρω πολιτική σύγκλιση.