«Έγινε ο
κόσμος μια μεγάλη φυλακή κι εγώ ψάχνω έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσω. Έχω ένα
μέρος που με περιμένει εκεί, σε μια πολύ ψηλή κορφή πρέπει να φτάσω... »
Killah P
Killah P
Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013,
σχεδόν ένα χρόνο πριν, πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του φασίστα Γιώργου
Ρουπακιά ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας. Ένας άνθρωπος που δε δολοφονήθηκε
λόγω του χρώματος του δέρματός του, αλλά για τις πολιτικές του ιδέες, μια
δηλαδή καθαρά πολιτική δολοφονία. Η δολοφονία αυτή, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η
συνέχεια της δράσης του εκεί τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής, του ίδιου
τάγματος που μια εβδομάδα πριν είχε επιτεθεί με δολοφονικές προθέσεις σε μέλη
του ΠΑΜΕ στο Πέραμα.
Η πρόκληση αυτή δε θα μπορούσε να
μείνει αναπάντητη: η νεολαία, οι φοιτητές και ολόκληρος ο λαός σε αυτόν τον
τόπο γέμισαν τους δρόμους του Κερατσινίου, της Αθήνας και ολόκληρης της
Ελλάδας. Το “Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ” των στίχων του Παύλου έγινε ένα
με το “Δε θα περάσει ο φασισμός”. Το
ρατσιστικό μίσος των δολοφόνων της χρυσής αυγής φάνηκε αμέσως μικρόψυχο μπροστά
στις εκατομμύρια φωνές που απαιτούσαν πραγματική δικαίωση και απομόνωσή τους
από την κοινωνία.
Η δολοφονία αυτή όμως δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα
της πολιτικής της κυβέρνησης που έχει oδηγήσει την κοινωνία στη φτώχεια, την
εξαθλίωση, την απελπισία και τον εκφασισμό. Η βαθιά αντιδραστική αυτή
κυβέρνηση εξασφαλίζει την επιβολή της
πολιτικής ΕΕ και ΔΝΤ και των μνημονίων
με βασικό εργαλείο την αστυνομία και τους υπόλοιπους μηχανισμούς καταστολής,
ενώ την ίδια στιγμή ανέχεται, αν όχι επιδιώκει, την εκκόλαψη της ναζιστικής
ιδεολογίας και της εμφυλιοπολεμικής ρητορείας στα σώματα ασφαλείας. Υποθάλπει
τη ρατσιστική βία, την εργοδοτική ασυδοσία και την παρακρατική τρομοκρατία.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Χρυσή Αυγή αναβαθμίστηκε σε «επίσημο» πολιτικό
κόμμα με δημόσια παρουσία. Δεν εμφανίστηκε από το πουθενά και σίγουρα δεν είναι
μια παραφωνία στη «δημοκρατία» μας, αλλά το βίαιο τέκνο της κρίσης του
καπιταλισμού και του πολιτικού συστηματος. Και ενώ η ίδια η Χ.Α., υποκριτικά,
καταγγέλει το «σάπιο πολιτικό κατεστημένο» δεν λέει κουβέντα για το σάπιο
οικονομικό κατεστημένο, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους -
αυτούς που αποτελούν την πηγή της διαφθοράς- αλλά ούτε και για τις παχυλές
επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν.
Η χρυσή αυγή, ο ρατσισμός και ο
φασισμός είναι ανεπιθύμητα στοιχεία στις δικές μας γειτονιές, στα σχολειά και
οπουδήποτε ζούμε και αναπνέουμε. Η δημοκρατία των αγώνων μας, η αξιοπρέπεια και
η ιστορία αυτού του λαού, που το ΄40 έριξε ηχηρό χαστούκι στους προγόνους των
νεοναζί θα πάρουν παραμάζωμα τα κατακάθια που έχουν ξεμείνει και λερώνουν με
αίμα τις ζωές μας. Δε θα ανεχτούμε την παρουσία τους πουθενά, θα τους στείλουμε
εκεί που τους αξίζει, στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Ένα χρόνο μετά, βρισκόμαστε στο δρόμο. Την
Πέμπτη 18/09, στις 18:00 στην Παναγή Τσαλδάρη, στο Κερατσίνι.